கோவில் நிலங்களை இனி விற்பதில்லை: இந்து அறநிலையத்துறை முடிவு!
பகுத்தறிவு-நாத்திகப் போர்வையில் தமிழர்களை “திராவிடர்களாக்கி”[1], இந்திய விரோதிகளாக்கி[2], இந்து விரோதிகளாக்கி[3], மற்ற இந்திய மொழி பேசும் மக்களுடனும் பிரச்சினையைக் கிளப்பி[4], அண்டை மாநிலங்களுடன் சண்டை போட்டுக் கொண்டு[5], “தெற்கு தேய்கிறது” என்று சொல்லி, இவர்களே நன்றாகத் தேய்த்து, கோடிகளில் சுருட்டிவிட்டு[6], மற்ற மாநிலங்களை விட பிற்படுத்தச் செய்தது தான் இவர்கள் ஆண்ட லட்சணம். அந்நிலையில் கோவில்களைக் கொள்ளையடித்ததில் இவர்கள் மாலிக்காபூர், ஔரங்கசீப் போன்றவர்களையும் மிஞ்சி விட்டனர். அவர்கள் மதவெறியால், கொள்ளையடித்ததை, இவர்கள் துவேஷத்தால், சட்டத்தை வளைத்து, விதிகளை மீறி, அதிகாரம் மூலம் கொள்ளையடித்து வருகின்றனர். “கருணாநிதி-ஜெயலலிதா” ஒன்றும் “திராவிட-ஆரிய” சின்னங்கள் அல்ல. திமுக-அதிமுகவும் அது போலத்தான். திராவிடப் பாரம்பரிய அரசியலில் ஊறிப் போனவர்களுக்கு, நெற்றியில் குங்குமம்-விபூதி-சந்தனம் வைத்துக் கொண்டாலும், வைத்துக் கொள்ளாவிட்டாலும், கொள்ளையடிப்பதில் ஒன்றும் சளைத்தவர்கள் இல்லை. ஐந்தாண்டுகளுக்கு ஒருமுறை ஆட்சித்தலைமை மாறினாலும், நடப்புகள், செயல்கள், முடிவுகள் எல்லாம் ஒரே மாதிரியாகத்தான் இருந்துள்ளன. ஜெயலலிதா ஆட்சியில் கொஞ்சம் குறைந்துள்ளது எனலாம் அல்லது அவ்வாறு தோற்றமளிக்கலாம்.
இந்து அறநிலையத் துறையே கோவில் சொத்துக்களை விற்று மோசடி செய்து வந்த விவரங்களை கீழ் கண்ட கட்டுரைகளில் விவரித்துள்ளேன்:
இந்து சமய அறநிலையத் துறை எடுத்துள்ள முடிவு[7]: கோவில் சொத்துக்களை, குடியிருப்போருக்கு விற்பது, ஓர் ஆபத்தான முயற்சியாகவே கருதப்படுகிறது. எனவே,
| தினமலர் 12-11-2011 தேதியிட்ட நாளிதழில் வெளியாகியுள்ள இக்கட்டுரையில் (சென்னைப் பதிப்பு, பக்கம்.2) இவ்வாறு செய்தி இருந்தாலும், ஏற்கெனவே விற்றது, விற்றதுதான் என்றாகிறது. அதனையும் சட்டரீதியாக அரசு மீகவேண்டும். கோவில் நிலத்தை அடாவடியாக வாங்கியவர்கள் நிச்சயமாக ஏழைகள் அல்லர். ஆகவே, சிவன் சொத்தை அவர்கள் தாராளமாக திருப்பிக் கொடுத்து கைலாசத்திற்குச் செல்ல தயாராக இருக்கலாம். |
இனி, கோவில் நிலங்களை விற்பதில்லை என, இந்து சமய அறநிலையத் துறை, அதிரடி முடிவை எடுத்துள்ளது. கோவில் நிலத்தை விற்பனை செய்யலாமா, கூடாதா என முடிவு செய்யும் அதிகாரத்தை, அறநிலையத் துறைச் சட்டம், 1959ன் பிரிவு 34, அத்துறை ஆணையருக்கு அளிக்கிறது. அந்த விற்பனையும், கோவிலின் நலன் கருதி, மிக மிக அவசியமாகக் கருதப்பட்டால் மட்டுமே, மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் எனக் கூறப்பட்டுள்ளது. ஆனால், எப்போதுமே, சட்டத்துக்கு மாறாகத் தானே நடைமுறை இருக்கும். உள்ளூர் பலம், அரசியல் பின்புலம் மூலம், சட்ட ரீதியாகவே வாங்கி, கோவில் சொத்துக்களை, “ஸ்வாகா’ செய்வோர் அதிகரித்து வருகின்றனர். இதற்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கும் வகையில், முக்கியத்துவம் வாய்ந்த முடிவை, இந்து சமய அறநிலையத் துறை எடுத்துள்ளது.
திருவல்லீஸ்வரர் கோவில் நிலத்தை குறைந்த விலையில் 1984ல் விற்றது: சென்னையின் பிரபலமான கோவில்களில் ஒன்று, பாடி திருவல்லீஸ்வரர் கோவில்; பல்லவர்கள் காலத்துக்கும் முந்தையது. புண்ணியாத்மாக்கள் பலரின் முயற்சியால்,
| அப்பொழுதெல்லாம் புண்ணிய ஆத்மாக்கள் கோவில்களுக்கு நிலம், வீடு என்று எழுதி வைத்து விட்டு சாகும். ஆனால், இப்பொழுதுள்ள தினமலர் 12-11-2011 தேதியிட்ட நாளிதழில் வெளியாகியுள்ள இக்கட்டுரையில் (சென்னைப் பதிப்பு, பக்கம்.2) இவ்வாறு செய்தி இருந்தாலும், ஏற்கெனவே விற்றது, விற்றதுதான் என்றாகிறது. |
இந்தக் கோவிலுக்கு, பாடியிலும், அதைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளிலும், 55 ஏக்கருக்கும் மேல் நிலம் உள்ளது. இதில், 125 கிரவுண்டு மற்றும் 751.75 சதுர அடி நிலத்தில், 126 பேர் வரை குடியிருந்து வந்தனர். இவர்கள் அனைவரும், “ஜெகதாம்பிகை நகர் கூட்டுறவு வீட்டு மனை சங்கம்’ என்ற பெயரில் ஒரு சங்கத்தைத் துவக்கி, “நாங்கள் குடியிருக்கும் அடிமனையை எங்களுக்கே விற்று விடுங்கள்’ என, கோரிக்கை வைத்தனர். அப்போதிருந்த கோவில் நிர்வாகமும், அறநிலையத் துறையும் அதை ஏற்று, 66 பேருக்கு, அடிமனையை கிரையம் செய்து கொடுத்துவிட்டன. இது நடந்தது 1984ல். அப்போது, ஒரு கிரவுண்டு, வெறும் 12 ஆயிரம், 15 ஆயிரம் மற்றும் 16 ஆயிரம் என விற்கப்பட்டது.
நிலம் கிடைக்காதவர் வழக்குத் தொடுக்க ஆரம்பித்தது பிரச்னை: ஒரு பாதிப் பேருக்குக் கிடைத்துவிட்டால், மறு பாதியினர் விடுவரா? தங்களுக்கும் விற்பனை செய்ய வேண்டும் என, விடுபட்டவர்களுடன் புதிதாகச் சிலரும் சேர்ந்து, மொத்தம் 135 பேர், சட்டப் போராட்டத்தைத் துவக்கினர். சென்னை ஐகோர்ட்டில் வழக்கு, தள்ளுபடி,
| சட்டத்தை அரசியல்வாதிகள் தாம் வளைப்பார்களா, அதற்கென வக்கீல்களும் உள்ளனரே. குங்குமம் / விபூதி / சந்தனம் வைத்துக் கொண்டால் என்ன, காசு என்றால், பக்தன்னான வக்கீலும் வாதிட வந்து விடுகிறார்களே? வென்றால் 1% என்றால் கூட லட்சங்களில் கிடைக்கும் எனும்போது, சிவனாவது, சொத்தாவது, தானே சிவனாகிவிட மாட்டானா? |
உத்தரவு, ரத்து என, அத்தனை அத்தியாயங்களும் அரங்கேறின. கடைசியாக, கடந்த ஜூலையில், “இவர்களுடைய கோரிக்கைகளை ஏற்பதா, மறுப்பதா என்பது குறித்து, பரம்பரை அறங்காவலர் மற்றும் பொதுமக்களின் ஆலோசனை, ஆட்சேபனைகளைப் பெற்று, எட்டு வாரத்துக்குள், அறநிலையத் துறை ஆணையர் இறுதி முடிவெடுக்க வேண்டும்’ என, ஐகோர்ட் உத்தரவிட்டது. இந்த சந்தர்ப்பத்தைச் சரியாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ள விரும்பிய அறநிலையத் துறை அதிகாரிகளும், ஆணையரும், விரிவான ஆலோசனை மேற்கொண்டனர். வழக்கு யுத்தம் துவங்கிய 25 ஆண்டுகளில், எல்லாமே தலைகீழாக மாறிவிட்டிருந்தது. பாடி மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள அம்பத்தூர், முகப்பேர், அண்ணா நகர் மேற்கு, கிழக்கு போன்ற பகுதிகளில், ஒரு கிரவுண்டு நிலத்தின் விலை, ஒரு கோடி ரூபாயை எட்டிவிட்டது. வாடகை, பூஜை கட்டணங்கள், உண்டியல் வருவாய், நன்கொடைகள் என, கோவிலின் வருவாயும் அதிகரித்து விட்டது. திருவல்லீஸ்வரரின் அருளால், வங்கியில் ஒரு கோடி ரூபாய் வைப்புத் தொகை இருக்குமளவு, கோவிலின் நிதிநிலை உயர்ந்து விட்டது. “”முன்னோர், கோவிலைப் பரிபாலனம் செய்வதற்குக் கொடுத்த சொத்துக்களை அபிவிருத்தி செய்யலாமே தவிர, விற்கக் கூடாது” என, அக்கோவிலின் பரம்பரை அறங்காவலர் சண்முகசுந்தரம், கடுமையாக வாதிட்டார்.
கோவில் நிலத்தை இனி விற்பதிலை – உருப்படியான முடிவு: நீண்ட ஆலோசனைக்குப் பிறகு, அறநிலையத் துறை ஆணையர் பிறப்பித்த உத்தரவு: “கோவில் இடத்தில் குடியிருந்து வருவோருக்கு, அந்த நிலத்தை விற்பனை செய்வது, ஒரு தவறான முன்னுதாரணமாக அமைந்து, தமிழகம் எங்கும் உள்ள கோவில் சொத்துக்கள், பராதீனம் அடையும் சூழ்நிலையை ஏற்படுத்தும். மேலும்,
| யார் தானமாகக் கொடுத்ததை யார் விற்பது? அறநிலையத் துறைக்கு அத்தகைய அதிகாரம் இருந்தால், அதுவே சட்டத்திற்குப் புறம்பானது. கொடையாக பக்தர்கள் கொடுத்த நம்பிக்கையை / பிணையை அறுப்பதற்கு எந்த சட்டத்திற்கும் உரிமை இல்லை. நூறு / ஆயிரம் ஆண்டுகளாக இருக்கும் கோவில் சொத்துகளை, வாங்க-விற்க யாருக்கும் அதிகாரம் இல்லை. |
பணவீக்கத்தின் காரணமாக, ரூபாயின் மதிப்பு ஆண்டுதோறும் குறைந்துகொண்டே வருகிறது; அசையாச் சொத்துக்களின் மதிப்பு உயர்ந்து கொண்டே போகிறது. இன்றைய நில விற்பனைத் தொகை, நாளை எவ்விதத்திலும் கோவிலுக்குப் பயன்படாத நிலையாக மாறும். எனவே, கோவில் சொத்துக்களை, குடியிருப்போருக்கு ஒட்டுமொத்தமாக விற்பது, ஓர் ஆபத்தான முயற்சியாகவே கருதப்படுகிறது. எதிர்காலத்தில், கோவில்களின் நலன் பாதிக்கும் என்பது, தொலைநோக்குப் பார்வையில் புலப்படும். இவ்வாறான விற்பனை முடிவுகள், இதர கோவில்களுக்குச் சொந்தமான நிலங்களில் குடியிருப்போருக்கும், ஒரு தூண்டுகோலாக அமைந்து, கோவில் நிலங்களுக்கு, ஒரு பொதுவான ஆபத்து ஏற்படும். எனவே, திருவல்லீஸ்வரர் கோவில் மனைகளை விற்க முடியாது”, இவ்வாறு, ஆணையர் உத்தரவிட்டார். அறநிலையத் துறை ஆணையரின் இந்த அதிரடி உத்தரவால், இனி, தமிழகத்தில் உள்ள எந்தக் கோவிலின் சொத்துக்களும், விற்பனை செய்யப்பட முடியாத, ஆரோக்கியமான நிலை உருவாகியுள்ளது.
சிவன் சொத்து குலநாசம் / தெய்வம் நின்று கொல்லும்: 1968ல் குத்தகைக்கு என்று இந்நிலம் கொடுக்கப்பட்டது[8]. 1984ல் ஆணை போட்டு விற்கப்பட்டது[9]. 1984லிருந்து அனுபவித்து வந்த நிலையில், சிலர் 1987ல் அறத்துறை ஆணையை எதிர்த்து வழக்குப் போட[10], 1994ல் வழக்கு போல, உயர்நீதி மன்றம் தீர்ப்பை மறுபரிசீலினை செய்ய அறத்துறைக்கு திரும்ப அனுப்பியது[11]. 29.8.1997 to 8.6.2000. காலகட்டத்தில் நடந்ததை விசாரிக்கப்பட்டது. 2004ல் தீர்ப்பு வழங்க[12], 2007ல் உயர்நீதி மன்றம் ஆணையிட[13] இப்பொழுது நடவடிக்கை எடுக்கிறார்கள் போலும். இவ்வாறு 1968ல் அண்ணாதுரை காலத்தில் இருந்து, ஜெயலலிதா காலம் வரை இழுத்தடிக்க முயன்ரவர்களுக்கு, இன்னும் இழுத்தடிக்கவா தெரியாது. சட்ட ரீதியாக மேல் முறையீடு என்றெல்லாம் இருப்பதால், வாங்கியவர்கள் பழுத்த “சிவபக்தர்களாகவே” இருந்தாலும் விட்டுவிடப் போவதில்லை. ஆகவே இவர்கள் மறுபடியும், உயர்நீதி மன்றம், உச்சநீதி மன்றம் என்று போய்கொண்டுதான் இருப்பார்கள். அதற்கு அந்த வக்கீல்கள் உதவி செய்து கொண்டுதான் இருப்பார்கள். இறைவன் “திருவிளையாடல்” புரிந்து இவர்களை மாற்றினால் தான் உண்டு. இல்லையெனில், இவர்கள் எல்லாவற்றையும் மாற்றி விடுவார்கள். எப்படி கருணாநிதி / ஜெயலலிதா வாழ்க்கைகள்[14] இப்பொழுது உள்ளனவோ அல்லது முந்தைய ஆட்சியாளர்கள் இறந்து மறைந்தார்களோ, அதே நிலை தான் எல்லோருக்கும் ஏற்படும். தெய்வம் நின்று கொல்லும் என்பது தப்பாமல் நடக்கும்.
வேதபிரகாஷ்
12-11-2011
[1] சரித்திர ரீதியில் இல்லாத “ஆரிய-திராவிட” இனவாத கட்டுக்கதைகளை, இனவெறியோடு இன்றும் அத்தகைய மாயைகளை கட்டிப் பிடுத்துக் கொண்டு, மக்களை முட்டாளக்கி வருகின்ற மாநிலல் தமிழ்நாடு தான் அல்லது அவ்வறு உலகர்ட் உலகதிலேயே நம்பி வரும் கூட்டமும் இங்குதான் உள்ளது.
[2] 1969களில் அண்ணதுரை “அந்தர் பல்டி” அடித்து பயந்து இந்திய அரசியல் சட்டத்திற்கு பணிந்தாலும், தமிழ்நாட்டில், இன்னும் கூட சில “அறிவு ஜீவிகள்” தமிழ்நாடு, தனிநாடு என்றெல்லாம் பேசி-எழுதிக்கொண்டுதான் இருக்கின்றன.
[3] இங்குதான் மற்ற இந்து விரோதிகளும் சேந்து கொள்கின்றனர். அதனால் தான் கோவில் சொத்துகளை கிருத்துவர்கள், முஸ்லீம்கள் கூட வாங்கிக் கொள்கிறார்கள், திருடுகிறர்கள், கொள்ளையெடிக்கிறார்கள். அந்தகால சேவியர், மாலிக்காபூர், ஔரங்கசீப் போல நடந்து கொள்கிறார்கள். அநியாயம், அக்கிரமம், கொடுமை, கொடூரங்களை செய்து வருகிறார்கள்.
[4] ஹிந்து ஒழிக, ஹிந்திகாரர்கள் ஒழிக, வந்தேரிகள், உறிஞ்சிகள். என்றெல்லாம் பேசுவது, அவர்களைத் தாக்குவது, ஆனால் மறைமுகமாக அவர்களுடனே உறவுகள் வைத்துக் கொண்டு அல்லது பணத்தை வாங்கிக் கொண்டு மக்களை ஏமாற்றி வருவதில் அவர்களுக்கு நிகர் அவர்களே தான்! அப்பொழுது அவர்கள் ஹிந்தியில் பேசுவார்கள் பாருங்கள், அப்பொழுது தமிழர்களே முழிப்பார்கள், “”எப்படி இந்த திராவிடர்கள் இந்தி பேசுகிறார்கள் இல்லை இந்தி பாடையில் செல்கிறார்கள்?” என்று!
[5] எப்பொழுது பார்த்தாலும் நதி நீர் பிரச்சினை என்று வைத்த்க் கொண்டு கேரளா, கர்நாடகா, ஆந்திரா என்று பிரச்சினைகளை வைத்துக் கொண்டிருப்பதை காணலாம். மற்ற நேரங்களில் அதைப் பற்ரி பேச மாட்டார்கள். தொழிற்சாலைகள் அங்கு சென்றுள்ளதை கவனிக்கலாம். உற்பத்தி செய்யும் தொழிர்சாலைகள் இங்கு இருந்தாலும், விற்பனை செய்வது தமிழகத்திற்கு வெளியில் நடபதைப் பார்க்கலாம்.
[6] கான்டிரேக்டுகளில், டென்டர்களில் கொள்ளையெடித்ததை, இப்பொழுது 2-ஜி என்று, “ஆரியர்களுடன்” செந்து கொண்டு கொள்ளையெடித்திருக்கிறார்கள்.
[7] தினமலர் சிறப்பு நிருபர், கோவில் நிலங்களை இனி விற்பதில்லை: அறநிலையத்துறை முடிவு, பதிவு செய்த நாள் : நவம்பர் 11,2011,23:32 IST, http://www.dinamalar.com/News_Detail.asp?Id=347526
[8] மிக்கப்படித்த அறிஞர் அண்ணாதுரை எப்படி அப்படி 1968ல் குத்தகைக்குக் கொடுத்தார் என்று தெரியவில்லை. ஒருவேளை, பீரங்கியால் பிளக்க முடியாதத்தை இப்படி பிளந்து விடலாம் என்ற சாதுரியத்தில் கொடுத்தார் போலும்!
[9] Na.Ka.No.11/76 R2, dated 7.12.1984 followed with Government Order dated 7.12.1984.
[10] The said order dated 7.12.1984 was challenged by some of the individuals interested in the welfare of the temple in W.P.No.286 of 1986.
[11] The Court by order dated 11.1.1994 set aside the order of the second respondent dated 7.12.1984 and remitted the matter back to the Commissioner, HR&CE for fresh disposal by following the provisions of the Act and Rules.
[12] EXECUTIVE OFFICER versus JAGATHAMBIGAI NAGAR- High Court of Madras
[13] தீர்ப்புகளின் படி, வேலைசெய்ய எவ்வளவு காலத்தை எடுத்த்க் கொள்கின்றனர், அதற்கேற்றபடி, எப்படி கோவில் நிலம் அனுபவிக்கப் படுகிறது என்பதையெலாம் பார்த்துத் தெரிந்து கொள்ளலாம்.
|
27Mar2007 (GJX) 0009 MAD |
|
Madras High Court |
|
THE EXECUTIVE OFFICER, CHENNAI & ANOTHER |
|
Vs. |
|
JAGATHAMBIGAI NAGAR CO-OPERATIVE HOUSE SITE SOCIETY, REP BY ITS PRESIDENT, CHENNAI & OTHERS |
|
Decided on: March 27, 2007 |
http://www.ejurix.in/Cases/MAD/MAD-2007/27Mar2007%20(GJX)%200009%20MAD.htm
(2007) 4 MLJ 476 (Mad)
[14] இங்கு எந்த தனிப்பட்ட நபர்களைப் பற்றி குறைசொல்லவில்லை. ஆட்சியாளர்களாக இருக்கும் போது, எவ்வாறு கோவில் நிலம் விற்கப்படுகிறது, அக்காரியம் சாதாரணமாக நீதிமன்றங்களில் குறிப்பிட்ட சட்டப்பிரிவுகளில் அலசப்படுகின்றன என்ருதான் எடுத்துக் காட்டப்படுகிறது. ஏனெனில், அந்நிலத்தை கோவிலுக்கு தானமாகக் கொடுத்த போது, எந்த சட்டத்திற்கும் உட்பட்டு கொடுக்கவில்லை என்பத்கு தான் உண்மை. அதாவது அந்நிலத்தை யாரும் விற்கவும் முடியாது, வாங்கவும் முடியாது.
குறிச்சொற்கள்: அறங்காவலர்கள், அறநிலையத்துறை, அறநிலையத்துறை கட்டுப்பாடு, ஆரியன், இனம், இனவெறி, ஔரங்கசீப், கருணாநிதி, கள்ள ஆவணம், காழ்ப்பு, கிருத்துவர்கள் ஆக்கிரமிப்பு, கோயில் நிலம், கோவிலுக்கு சீல், கோவில் அபகரிக்கப் படுகிறது, கோவில் இடிப்பு, கோவில் திருட்டு, திராவிடன், துவேஷம், நாத்திக அறத்துறை, போலி ஆவணங்கள், மொழிவெறி, வீரமணி, வெறுப்பு
நாத்திகமும்-ஆலயநிர்வாகமும் 
12:29 முப இல் நவம்பர்13, 2011 |
கோவில் நில ஆக்கிரமிப்பை அகற்றுங்கள்: அமைச்சர் உத்தரவு
பதிவு செய்த நாள் : நவம்பர் 13,2011,01:45 IST
http://www.dinamalar.com/News_Detail.asp?Id=348441
சென்னை:”கோவிலுக்குச் சொந்தமான நிலங்களின் ஆக்கிரமிப்பை, தாமதமில்லாமல் அகற்ற வேண்டும்’ என, அறநிலையத் துறை அமைச்சர் உத்தரவிட்டுள்ளார். தலைமைச் செயலக பழைய கட்டடத்தில், இந்து சமய அறநிலையத் துறை அலுவலர்களின் பணி ஆய்வுக் கூட்டம், நேற்று நடந்தது. இக்கூட்டத்தில், இந்து சமய அறநிலையத் துறை அமைச்சர் பரஞ்ஜோதி பேசியதாவது: கோவிலுக்குச் சொந்தமான நிலங்கள் ஆக்கிரமிப்பைப் பொறுத்தவரையில், உடனடியாகவும், தாமதமில்லாமலும் நடவடிக்கையினை மேற்கொள்ள வேண்டும். கோவில் நிலங்களை ஆக்கிரமிப்பு செய்ய விடாமல், அதனை பாதுகாக்க வேண்டியது அனைவரின் முக்கியமான பொறுப்பு. ஆக்கிரமிப்பை அகற்ற என்ன நடவடிக்கையினை மேற்கொள்ளலாம்; எவ்வளவு நிலங்கள் ஆக்கிரமிப்பில் உள்ளது என்பதை ஆராய்ந்து, நடவடிக்கை மேற்கொள்ள வேண்டும்.
கோவில் நிலங்கள் தொடர்பாக, வருவாய்த் துறையில், சமீபத்திய புள்ளி விவரத்தினை, உடனடியாக மேற்கொள்ள வேண்டும். அறநிலையங்களில் உள்ள மாவட்ட வருவாய் அலுவலர்களுக்கு, தலா மூன்று மாவட்டங்களின் பொறுப்பை ஒப்படைக்கலாம்.
இவ்வாறு, அமைச்சர் பரஞ்ஜோதி பேசினார்.
9:42 முப இல் ஜனவரி25, 2012 |
Hello Sir,
I am gomathi Chetty. I and my friend is working on the development of website which exposes the HR&C dept.
I have been writing articles in Tamilhindu websites for the past one year.
you can find my articles in the below link.
http://www.tamilhindu.com/author/gomathychetti/
I would like to discuss with on temple RTI and webpage development.
Please contact me at gomathichetty@gmail.com
To know more about me.. you can contact vijaya bharatham people….
2:38 பிப இல் மார்ச்26, 2012 |
For convenience, I give the following judgment.
The Executive Officer vs Jagathambigai Nagar … on 27 March, 2007
Dated : 27/03/2007
Coram
The Honourable Mr.Justice P.SATHASIVAM
and
The Honourable Mr.Justice N.PAUL VASANTHAKUMAR
W.A. No.2077 of 2004
and
W.A.M.P. Nos.3905 & 6730 of 2004
1. The Executive Officer,
Arulmighu Thiruvalleswarar thirukkoil,
Padi,
Chennai 50.
2. P.S.Shanmugasundaram ..Appellants
Vs
1. Jagathambigai Nagar Co-Operative House Site Society,
rep.by its President,
No.81 A, Thiruvalluvar Street,
Padi,
Chennai 50.
2. S.P. Pandian
3. S. Veeraragavalu
4. A. Thirunavukkarasu
5. S. Parthasarathy
6. The State of Tamil Nadu,
rep.by the Secretary to Government,
Hindu Religious & Charitable Endowments Departments,
Fort St.George,
Chennai 9.
7. The Commissioner,
Hindu Religious & Charitable Endowments Department,
Chennai 600 034. ..Respondents
This writ appeal is preferred under Clause 15 of Letters Patent against the order of the learned single Judge in W.P.No.15527 of 2000 dated 31.3.2004.
For Appellant : Mr.Sriram for M/s.A.S.Kailasam & Associates
For Respondents 1 & 4 : No appearance
For Respondents 2, 3 & 5 : Mr.N.G.R.Prasad, for Mr.R.Rajaram
For Respondents 6 & 7 : Mr.T.Chandrasekaran, HR&CE
JUDGMENT
N. PAUL VASANTHAKUMAR, J.
This writ appeal is directed against the order of the learned single Judge made in W.P.No.15527 of 2000 dated 31.3.2004 allowing the writ petition filed by the writ petitioners/respondents 1 to 5 herein. Respondents 3 and 4 in the writ petition are appellants herein.
2. Parties herein will be described as arrayed in the writ petition.
3. The brief facts necessary for disposal of the writ appeal are as follows.
(a) The first petitioner Society is a registered Housing Society representing the residents of Jagadambigai Nagar, Sakthi Nagar and Thiruvalleeswarar Colony. The respondents 3 and 4 are the Executive Officer and Hereditary Trustees of Arulmigu Thiruvalleeswarar Thirukoil, an ancient temple at Padi in Madras. The temple owns considerable extent of lands comprised in S.No.271, 303/1 to 4, 364/1 to 3 near the temple. (b) The trustees of the temple in the year 1968 decided to give the lands on lease to the individuals, who were desirous of constructing superstructure on the said lands at their own costs. Several leaseholders constructed superstructures and some of them sold superstructures to the third parties, giving up their leasehold right in the house sites. Thus, there are original allotees and subsequent purchasers of superstructures for whom the first petitioner Society represents. (c) The first petitioner Society requested the respondents to sell the house sites to the individuals, who are occupying the said house sites. The second respondent decided to sell the lands to the occupants by proceedings Na.Ka.No.11/76 R2, dated 7.12.1984 followed with Government Order dated 7.12.1984. Objections were invited and enquiry was conducted as per section 34 of the HR&CE Act, 1959. There was no objection and therefore the respondents decided to sell the house sites to the occupants. The said order dated 7.12.1984 was challenged by some of the individuals interested in the welfare of the temple in W.P.No.286 of 1986 before this Court and during the pendency of the writ petition some of the occupants obtained sale deed in their favour and from 15.10.1987 respondents stopped allotment of house sites through sale. (d) This Court by order dated 11.1.1994 set aside the order of the second respondent dated 7.12.1984 and remitted the matter back to the Commissioner, HR&CE for fresh disposal by following the provisions of the Act and Rules. The Commissioner was directed to issue notice to the interested parties and pass final orders before passing order under section 34 of the HR&CE Act. The second respondent till date has not passed any order and also not taken any steps to consider the matter afresh and therefore the first petitioner was taking effective steps to make the second respondent to conduct enquiry by submitting various representations from 29.8.1997 to 8.6.2000. (e) No action having been taken by the second respondent in respect of the said representations, petitioners have filed the writ petition for issuing a writ of mandamus directing the second respondent to hold enquiry under section 34 of the HR&CE Act, 1959, as directed by this Court and consequently sell the house sites at the same rate fixed in 1984 to 135 members of the Society, whose names are given in the typed set of papers and who are owning the superstructure and occupying and living in the said temple lands. (f) The contentions raised in the writ petition are that the hereditary trustee in his letter dated 4.3.1998 addressed to the Commissioner, recommended transfer of house sites to the occupants. Similarly, the Deputy Registrar Housing, by letter datted 25.3.1998 addresssed to the Commissioner, requested to pass orders for transfer of the house sites to the occupants. Society submitted report on behalf of 135 member, but no action was taken by the respondents even though about 66 persons were already given sale deeds in their favour and the other members are discriminated by not extending the same benefit to them.
4. The Executive Officer filed counter affidavit wherein it is stated that the State Government has enacted Act 2 of 1996 in order to protect the temple proeprties and if the temple lands are sold the temple will be left with no income and under Act 2 of 1996, even statutory tenants are prohibited to purchase the temple lands. It is further stated that the sale of temple property can be effected ony after getting permission from the Government under section 34 of the HR&CE Act and the Commissioner shall record his reasons for his satisfaction to recommend the sale and the said decision can be questioned by the trustees if it is not for the benefit of the temple and the petitioners cannot seek a mandamus to compel the HR&CE Commissioner to sell the lands under section 34 of the Act.
5. The learned single Judge allowed the writ petition on the ground that the Hereditary and Managing Trustees of the temple will propose to sell the lands and the petitioners were directed to negotiate the sale consideration with the 4th respondent and make a representation to the second respondent Commissioner for the sanction of sale and on receipt of the said representation the Commissioner was directed to obtain prior approval of the Government as contemplated under section 34 of the Act and pass appropriate orders having regard to the necessity for the sale concluded long back i.e., on 7.12.1984 and that the quantum of sale consideration alone should be decided for the benefit of the temple.
6. The said order of the learned single Judge is challenged by the Executive Officer and Hereditary Trustee in this writ appeal on the ground that in the earlier writ petition, this Court in W.P.No.286 of 1986 by order dated 11.1.1994, having set aside the decision taken to sell the land on 7.12.1984 and remitted the matter to the second respondent for fresh disposal strictly according to the provisions of the Act and Rules, the learned single Judge in the subsequent writ petition is not justified to give a positive direction to sell the land and negotiate only with regard to the quantum of the sale consideration.
7. The learned counsel for the appellants submitted that the said direction impugned in this writ appeal is contrary to the direction issued earlier in the above referred order and the decision to sell the land has already been set aside and therefore denovo consideration under the provisions of the HR&CE Act has to be made by the department in accordance with section 34 of the Act and the discretionary right of the department cannot be curtailed by the order of this Court and prayed for allowing the writ appeal. The learned counsel also cited two decisions of this court reported in 1989 WLR 1 (The Commissioner of HR&CE v. Mary Isabal) and our decision made in W.A.No.2524 of 2001 and 253 of 2002 (T.Subbaraman and others v. Sri Vedanda Desikar Devasthanam, Madras and another) dated 20.1.2007.
8. The learned counsel for the respondents submitted that the decision to sell the lands for the interest of the temple was already taken and 66 persons were already given sale deeds and the remaining members are also entitled to get same treatment and they are prepared to pay the market rate as fixed in the year 1984. The interest of the temple will not be affected since the then Executive Officer and the Hereditary Trustee recommended for the sale of the remaining land and the decision to sell the land having been taken already, the learned judge is right in issuing a direction with reference to the facts of this case and the said order is sustainable.
9. We have considered the rival submissions made by the learned counsel for the appellants as well as the respective respondents.
10. The point in issue is whether the appellants can be compelled to sell the temple lands to the writ petitioners.
11. It is not in dispute that even though a decision to sell the lands was taken as early as on 7.12.1984, the said order was set aside by this Court in W.P.No.286 of 1986 by order dated 11.1.1994. Reason for setting aside the order is stated in paragraph 4 of the order, which reads as follows, "4. In view of the stand taken by the 1st Respondent, the order challenged in the Writ Petition has to be set aside and the matter has to be remitted back to the 2nd Respndent-The Commissioner, Hindu Religious and Charitable Endowments Department, Madras, for fresh disposal according to the provisions of the Act and the Rules framed thereunder. Before passing the fresh order under Section 34 of the Act, the second respondent is directed to issue notice to all the interested parties, hear their representations and pass final orders under section 34 of the Act according to the provisions of the Act and the Rules framed thereunder. The Writ petition is ordered in the above terms. No costs." The first petitioner in the present writ petition was respondent NO.7 in the earlier writ petition. No appeal was filed against the said order of the single Judge. Hence the said order of the learned single Judge dated 11.1.1994 has become final. The sale of temple land is governed under the provision of section 34 of the HR&CE Act, 1959, which reads as follows, "Section 34. Alienation of immovable Trust property (1) Any exchange, sale or mortgage and any lease for a term exceeding five years of any immovable property, belonging to, or given or endowed for the purposes of, any religious institution shall be null and void unless it is sanctioned by the Commissioner as being necessary or beneficial to the institution. Provided that before such sanction is accorded, the particulars relating to the proposed transaction shall be published in such manner as may be prescribed, inviting objections and suggestions with respect thereto; and all objections and suggestions received from the trustee or other persons having interest shall be duly considered by the Commissioner. Provided further that the Commissioner shall not accord such sanction without the previous approval of the Government.
Explanation-Any lease of the property above mentioned though for a term not exceeding five years shall, if it contains a provision for renewal for a further term (so as to exceed five years in the aggregate) whether subject to any condition or not be deemed to be a lease for a period exceeding five years. (2) When according such sanction the Commissioner may impose such conditions and give such directions as he may deem necessary regarding the utilisation of the amount raised by the transaction the investment thereof and in the case of a mortgage, regarding the discharge of the same within a reasonable period. (3) A copy of the order made by the Commissioner this section shall be communicated to the Government and to the trustee and shall be published in such manner as may be prescribed.
(4) The Trustee may within three months from the date of his receipt for copy of the order, and any person having interest may, within three months from the date of the publication of the order, appeal to the Court to modify the order or felt it aside. (4-A) The Government may issue such directions to the Commissioner as in their opinion are necessary, in respect of any exchange, sale mortgage or lease of any immovable property, belonging to, or given or endowed for the purpose of, any religious institution and the Commissioner shall give effect to all such directions. (5) Nothing contained in this section shall apply to the inams referred to in section 41."
12. It is not in dispute that for the non-compliance of the statutory provision, this Court set aside the earlier decision to sell the lands and the department was directed to conduct denovo consideration. Section 34 makes it clear that before sale of the temple property, there must be a sanction by the Commissioner and there must be a specific finding by the Commissioner to the effect that the same is necessary or beneficial to the institution. After arriving at such conclusion by the Commissioner before ordering sanction, the proposed transaction shall be published in the prescribed manner, inviting objections, suggestions, with respect thereto and all objections and suggestions received from the trustees or other persons having interest are to be duly considerd by the Commissioner. The second proviso to sub-section (1) makes it clear that the Commkissioner shall not accord such sanction without previous approval of the Government. Hence it is clear that the lands belonging to religious institutions without compliance of the conditions prescribed in Section 34, no sale, mortggage or lease exceeding a period of five years is permissible.
13. A similar issue was considered by us in W.A.No.2524 of 2001 and 253 of 2004 by judgment dated 20.1.2007 wherein we have considered the scope of section 34 of the HR&CE Act and held that there cannot be any direction by this Court to compel the respondents to sell the lands belonging to religious institution in favour of the petitioners. We confirmed the decision of the learned single Judge dismissing the writ petitions by holding that the lessees cannot either compel the religious institutions to sell or seek direction from the competent authority to accord sanction under section 34 of the Act.
14. A Divisiion Bench of this Court in the decision reported in 1989 WLR 1 (The Commissioner of HR&CE v. Mary Isabal) in paragraphs 9 and 14 held as follows,
9. S.34 is a very important section with regard to the power of alienation by the religious or charitable institution. That section categorically provides that in the absence of sanction any exchange, sale or mortgage and any lease beyond the period of five years whatever may be the case, would be null and void. That means, the power to grant sanction is coupled with a duty to consider and the duty to consider ordains the Commissioner to have regard to (1) the necessity for sale and (2) whether the sale is beneficial to the institution. In this case neither of these considerations had crept in, or had the Commissioner considered the same. Therefore, the learned Judge had not found a finding in this regard. Therefore, now to direct, as the learned Judge had done, would amount to foreclosing the consideration of these two vital aspects. For ought one knows the commissioner may still find that the sale is necessary or again it is beneficial to the institution. Merely because the Assistant Commissiioner in his report dated 11.12.1972 has stated that the sale is necessary, it does not follow that it would be binding on the Commissioner. Still on the only statutory authority conferred with the power of sanction, it will have to consider that the sale is necessary and beneficial to the institution. The learned Judge had assumed these aspects in favour of the petitioner in that writ petition having regard to the circumstances of the case. Further the learned Judge has substituted his direction to that of the Commissioner’s direction. Therefore, in any event, the direction contained in paragraph 7, commanding the Commissiioner to issue sanction cannot be supported in law."
10. ………..
11. ………..
12. ………..
13. ………..
14. While granting the sanction, the Commissioner will have to examine and find out as a fact whether exchange, sale and mortgage is (1) necessary; and (2) beneficial to the institution. Therefore, grant of sanction is based on these two important elements. In order to find out either necessity or benefit to the institution, the Commissioner must have materials. This is where the proviso comes into operation. The proviso says that objections and suggestions could be received not only from the trustees, but also from other persons having interest, as well. Therefore, from the materials placed before the Commissioner, as a fact, he has to find out whether it is necessary or beneficial to the institution. No doubt, he may seek the aid of the subordinate officer, like the Assistant Commissioner or any other person. But, again, as we pointed out now, because the Commissioner and the Commissioner alone has been constituted the statutory authority for the grant of sanction, he will have to find out, as of fact. Merely because the Assistant Commissioner or the Deputy Commissioner or any other officer says that the sale is necessary or beneficial to the institution, that does not mean that the Commissioner will have to accept the report, nor again that report can be relied on, as though it is a substitute for his finding. All these precautions were made because the religious institution is practically made the custodian of the property in whose name the alienation is done in disregard of the necessity of the institution. The very object of creating the highest authority in the set-up of the Endowment Board as sanctioning authority is of a great legal significance. It is also to be noted in this connection that such a power cannot be delegated by the Commissioner, because it is a plenary power. While saying so, we are aware of S.13 of the Act, which speaks of delegation. But we need not pursue this line of reasoning. All that we endeavour to point out is that this is a safeguard to prevent indiscriminate alienation by the religious institution. If such an alienation takes place contrary to the provisions of the Act, to make it null and void ab initio, it would have serious repercussions, because after several years one may say that he had not derived valid title because of the lack of statutory sanctions. It is with this background that we have to analyse the fact."
15. As held in the above cited Division Bench decision and also by us in W.P.No.2524 of 2001 & 253 of 2002, and having regard to the fact that the earlier decision to sell the lands dated 7.12.1984 having been set aside as early as in the year 1994, we are of the view that the learned Judge is not right in issuing a mandamus to accord sanction to the proposal after negotiating the sale consideration alone and in effect the said direction amounts to curtailing the discretion of the statutory authorities as contemplated under section 34 of the Act. However, the respondents shall take note of the sale of the lands for 66 persons similarly placed while taking decision as to whether to sell the lands any more or not and the benefit of the temple alone should be the criteria and the same can be decided by the respondents on denovo consideration under the provisions of the Act as ordered in W.P.No.286 of 1986 dated 11.1.1994. The respondents shall comply with the above direction within six months from the date of receipt of copy of this judgment.
16. The writ appeal is allowed with the above observation and the order of the learned single Judge is set aside. No costs. Connected miscellaneous petitions are closed.
vr
To
1. The Secretary to Government,
Hindu Religious and Charitable Endowments Departments,
Fort St.George,
Chennai 9.
2. The Commissioner,
Hindu Religious & Charitable Endowments Department,
Chennai 600 034.
12:44 முப இல் ஒக்ரோபர்7, 2012 |
[…] [1] https://atheismtemples.wordpress.com/2011/11/12/302-temple-lands-not-to-be-sold-by-hindu-religious-bo… […]
12:24 பிப இல் செப்ரெம்பர்7, 2013 |
[…] [7] https://atheismtemples.wordpress.com/2011/11/12/302-temple-lands-not-to-be-sold-by-hindu-religious-bo… […]